Lieve allemaal,
Men zegt terecht dat een mensenleven niet is opgebouwd uit momenten, maar wel uit verhalen. Het verhaal van Sofie en Pieter heeft me op vele manieren beïnvloed – en me ten goede gevormd. Ik herinner 0me nog hoe ik tegenover ze kwam te zitten die eerste keer. Ik raakte op slag bezeten van hun gedrevenheid.
Van een kennismaking geen sprake. Gewoon duiken – ik zou wel zien wanneer ik zou boven komen. Want hun gevoel voor stijl deed me af en toe naar adem happen. Hun precisiewerk deed me soms met mijn ogen knipperen. Sinds ik met hen ben meegelopen, is mijn blik scherper geworden. Niet omdat Sofie afstudeerde als oogarts tijdens de voorbereiding van W-Day en ook niet omdat Pieter als designer gezegend is met haviksogen. Wel omdat ze me quasi initieerden in de wereld van puur design en simpel moois. En voor die mooiere blik op de wereld, daar ben ik hen dankbaar voor. Ik dacht dat het onmogelijk was, maar ze vergrootten mijn liefde voor papier nòg met hun minimalistische uitnodigingen. Het S/P logo dat overal in werd verwerkt, staat op mijn netvlies gebrand. Ik kom ze ook nog elke dag tegen in mijn handtas. Want ik kreeg van hen het mooiste notebook die er bestaat (midori travellers notebook). Geen wonder dat hun huwelijksceremonie doorging in een perfect weiland, in de schaduw van een molen. Hun feest in C-Mine Genk werd er eentje voor de geschiedenisboeken. En niet alleen omdat Peppe&Amici er hun Italiaanse keuken los lieten! Hun ceremonie in mekaar boksen vond ik een eer. Toegegeven, het was even zoeken alvorens ik een pastoor vond die mee wilde denken, maar eens gevonden, werd de eerwaarde de grootste fan van de hoogst persoonlijke aanpak. Met S/P meelopen als ceremoniemeester tijdens de dag was een genoegen. Hun zin voor detail, hun liefde voor mekaar en hun overdosis stijl, een inspiratie. Dat we mekaar nog blijven opzoeken, een teken. Of hoe mooie mensen en mooie verhalen altijd (maar dan ook altijd) onder mijn huid gaan zitten.
Lieke

PS de fantastische beelden zijn van de immer fantastische Melissa Milis. Nog zo een inspiratie!

PS II Zei ik al dat ik het oh zo geweldig vond dat S/P me vroegen om hun verhaal in de vorm van een krant neer te pennen? “La Petite Histoire” werd een feit. Hun verhaal voor altijd.